Symbole i umundurowanie
Godło – emblemat Jednostki
Godłem Jednostki jest błękitny krzyż maltański na tle biało-czerwonej, lotniczej szachownicy z godłem państwowym w środku. Tło znaku stanowi czarne koło. Emblemat godła przewidziany na umundurowanie ma średnicę 9 cm i jest wykonany techniką haftu komputerowego. Natomiast na maskach samolotów i na bocznych płaszczyznach samochodów specjalnych, pojazdów wojskowych oraz na łodziach i przednich drzwiach samochodów operacyjnych umieszczany jest emblemat JPR o średnicy 30 cm.
Umundurowanie w JPR
Umundurowanie galowe i wyjściowe ratowników JPR stanowi tradycyjny, granatowy mundur strażacki oraz rogatywka ze srebrnym okuciem daszka, srebrnym galonem typu oficerskiego. Na otoku koloru bordo umieszczany jest stopień służbowy lub wojskowy. Do umundurowania galowego dodatkowo zakładany jest srebrny sznur typu oficerskiego. Na lewym rękawie bluzy mundurowej (3 cm poniżej jego wszycia), noszone jest godło Jednostki, w formie haftowanego emblematu, a na prawym rękawie (10 cm poniżej wszycia) godło Korpusu Formacji Ratowniczych Rzeczypospolitej Polskiej. W taki sam sposób umieszczane są emblematy na kurtkach, płaszczach i kombinezonach załóg samolotowych oraz na odzieży specjalnej. Nakryciem głowy do umundurowania galowego dla kobiet pełniących służbę w JPR jest czarny toczek z godłem (wzór 28) oraz z dystynkcjami posiadanego stopnia służbowego. Czarny beret używany jest przez ratowników do umundurowania służbowego. Oznaczenia stopni umieszczane są po lewej stronie godła, w sposób identyczny jak w Siłach Zbrojnych RP.
Odznaka spadochronowa FR
Ustanowiona i zatwierdzona w marcu 1993 roku w Jednostce Poszukiwawczo-Ratowniczej – odznaka Skoczka Spadochronowego Formacji Ratowniczych Rzeczypospolitej Polskiej nadawana jest w oparciu o regulamin szczegółowo określający warunki uzyskania tego specjalnego wyróżnika mundurowego. Jest on przeznaczony dla ratowników z formacji ochotniczych i profesjonalnych rożnych specjalności, posiadających wyszkolenie spadochronowo-desantowe. Odznaka w swej formie nawiązuje do owianego wojenną chwałą Znaku Spadochronowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, autorstwa Mariana Walentynowicza. Pikujący do walki orzeł tradycyjnie symbolizuje bezgraniczne oddanie służbie dla Polski, złoty wieniec w jego szponach stanowi potwierdzenie wykonania skoku spadochronowego w warunkach bojowych. Odznakę SS FR RP prócz wymiarów odróżnia również kształt i kolor wieńca. Ułożony z amarantowych płomyków, którego czerwień jako symbol życia, nawiązuje do stałej gotowości ratowania ludzkich istnień . Aspirujący do uzyskania prawa noszenia tej prestiżowej odznaki strażak – ratownik lub specjalista innej formacji ratowniczej musi wykonać regulaminową normę samodzielnych skoków ze spadochronem oraz legitymować się wyszkoleniem ratowniczym na poziomie co najmniej podstawowym. Zwolnione z tego są osoby legitymujące się co najmniej roczną służbą w pododdziale operacyjno-technicznym KSRG lub w innym uznanym systemie ratowniczym. W przypadku posiadaczy tytułu instruktora lub skoczka spadochronowego wojsk powietrzno-desantowych, wymagane jest jedynie udokumentowanie wyszkolenia ratowniczego. Natomiast, ubiegających się o nadanie OSS FR RP absolwentów szkół pożarniczych PSP (na poziomie oficerskim, aspiranckim i podoficerskim) obowiązuje jedynie udokumentowanie przez uprawniony podmiot wykonania minimum pięciu skoków spadochronowych (z dowolnego typu statku powietrznego i w dowolnym systemie otwarcia). Z chwilą powołania do życia Korpusu Formacji Ratowniczych Rzeczypospolitej Polskiej, nadawanie tytułu i uprawnień Skoczka Spadochronowego FR, należy do wyłącznej kompetencji jego komendanta, a fakt ten jest ogłaszany w Rozkazie Personalnym KFR PR. On też wydaje stosowną legitymację potwierdzającą prawo noszenia OSS RF. Na umundurowaniu galowym i wyjściowym Odznaka (w wersji metalowej) noszona jest po lewej stronie bluzy mundurowej, 55 mm powyżej krawędzi wszycia górnej kieszeni (nad baretkami odznaczeń). Dopuszczalne jest również noszenie Odznaki w formie haftu komputerowego na innych rodzajach umundurowania lub odzieży specjalnej – zgodnie z przepisami ubiorczymi danej formacji.
Stopnie służbowe
W wyniku włączenia Jednostki w struktury Korpusu Formacji Ratowniczych Rzeczypospolitej Polskiej, od dnia 7 listopada 2017 r., w pododdziałach operacyjno-technicznych JPR obowiązuje system stopni służbowych KFR RP. Dotychczas nadane stopnie ratownicze JPR zachowują ważność na równorzędnym poziomie ze stopniami Korpusu. W niektórych przypadkach zmianie uległa jedynie ich nazwa. Nadawanie stopni KRF szeregowych i podoficerów młodszych (tj. od stażysty rat. do technika rat.) jest w kompetencji komendantów (dowódców) jednostek. Natomiast stopnie podoficerów starszych i oficerskie (tj. od sierżanta rat. do mł. inspektora rat.) nadaje Komendant Korpusu. Kolor wypustki mundurowej – na wysokości wszycia naramiennika lub na zewnętrznej krawędzi pochewki ze stopniem służbowym – określa specjalność grupy osobowej lub całego pododdziału. Dystynkcje haftowane są w kolorze srebrnym. Natomiast oficerowie i podoficerowie Wojska Polskiego oraz funkcjonariusze formacji podległych Ministerstwu Spraw Wewnętrznych mogą używać odpowiedników posiadanych stopni resortowych. Oznaczenia stopni służbowych na mundurach wyjściowych i galowych noszone są w formie tzw. pochewek naramiennych. Na innych rodzajach umundurowania lub odzieży specjalnej mają formę prostokątnych, czarnych emblematów noszonych po lewej stronie, na wysokości piersi. Posiadanie stopnia jest potwierdzane stosownym wpisem do legitymacji służbowej.
Emblemat „BARYT”
Do noszenia emblematu z wyhaftowanym w kolorze złotym napisem „BARYT” uprawnieni są jedynie ratownicy wchodzący w skład pododdziału operacyjno-technicznego JPR. Emblemat ten jest umieszczany na prawym rękawie (3 cm, poniżej wszycia naramiennika) wszystkich rodzajów umundurowania i odzieży specjalnej. Z chwilą utraty przydziału służbowego do POT wygasa prawo do noszenia tego wyróżnika.
Umundurowanie wojskowe
Kadra Jednostki, spełniająca przesłanki określone w par. 6 ust.1. Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 lipca 2003 roku (Dz. U. z 2003 r. nr 141 poz. 1367) w oparciu o decyzję szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego, w czasie realizacji zadań na rzecz obronności państwa, występuje w umundurowaniu wojskowym, z zachowaniem obowiązujących przepisów ubiorczych Sił Zbrojnych RP.